3000 Yıllık DNA Analizine Göre, İngiltere Nüfusunun Yarısının Atası İngiliz Değil
Uluslararası bir araştırma ekibi, MÖ 2.000 civarında başlayan ve yaklaşık 1.500 yıl süren Bronz Çağı Britanya’sından 793 antik bireyin DNA’sını inceledi. Sonuçlar, MÖ 1300 ile MÖ 800 arasında güney Britanya’ya göç eden insanların, sonraki popülasyonların genetik atalarının yaklaşık yarısından sorumlu olduğunu gösteriyor. Araştırmacılar, bu yeni göçmenlerin MÖ 1000 ile MÖ 875 arasındaki dönemde Güney İngiliz nüfusuna tamamen karıştığını söylüyor; muhtemelen birçok farklı topluluk arasında ‘yoğun ve sürekli temaslar’ kuruldu.
Göçmenlerin kesin kökenleri henüz kesin olarak belirlenemiyor, ancak büyük olasılıkla günümüz Fransa‘sındaki ve çevresindeki topluluklardan geliyorlar. Popülasyon genetiği profesörü olan Daniel G. Bradley, Nature’da yayınlanan buna eşlik eden bir başyazıda, “Bu ata binlerce yıl önce Anadolu’dan, şimdi Türkiye olan tarımcılar tarafından Avrupa’ya taşındı” diye açıklıyor.
Araştırmacılar bulgularını İngiliz şehirlerinde yeni keşfedilen ve halihazırda keşfedilmiş olan antik kalıntılara dayandırdı. Bu İngiliz örneklerinden elde edilen DNA, Avrupa kıtasının bazı bölgelerinden alınan eski bireylerle karşılaştırıldı.
Araştırmacılar bu süre zarfında kaç kişinin göç ettiğini veya neden göç ettiklerini bilmiyorlar. Nature’da yayınlanan yeni çalışma, York Üniversitesi, Harvard Tıp Fakültesi ve Viyana Üniversitesi tarafından yönetilen 200’den fazla uluslar arası araştırmacıdan oluşan bir ekip tarafından yürütüldü.
Profesör Ian Armit, “Ticaret kalıplarına ve paylaşılan ideolojilere dayanarak, Orta ila Geç Tunç Çağı’nın Britanya ve Avrupa’daki topluluklar arasında, yoğun temasların olduğu bir zaman yaşandığından uzun süredir şüpheleniyoruz” dedi.
“Bir zamanlar uzun mesafeli hareketliliğin tüccarlar veya küçük savaşçı grupları gibi birkaç kişiyle sınırlı olduğunu düşünmüş olsak da, bu yeni DNA kanıtı, toplumun tüm yelpazesinde kayda değer sayıda insanın göç ettiğini gösteriyor.”
Profesör Armit, bu göçmenlerin geldiği belirli alanların bilinmediğini, ancak Fransa’nın muhtemel olduğunu söyledi. ‘Örnek aldığımız herhangi bir belirli popülasyondan türeyen göçmenleri Britanya’ya ekarte edebiliriz; ancak Fransa’da örneklemede büyük boşluklar var’ dedi.
‘Gördüğümüz en yakın genetik akrabaların tümü, Fransa’nın çevresindeki daha sonraki Demir Çağı popülasyonlarından. Dolayısıyla, tüm bunları bir arada ve var olan kültürdeki arkeolojik bağlantıları da hesaba katarak, Fransa en muhtemel köken bölgesidir.’
Bulgulara göre, adamızın nüfusunun genetik yapısı, birkaç yüzyıl boyunca, tüccarların hareketi, evlilikler ve aile gruplarının küçük ölçekli hareketleri gibi anakara İngiltere ve Avrupa arasındaki sürekli temaslar yoluyla değişti.
Güney Britanya’daki popülasyonların yerini hiçbir büyük ‘şiddetli istila veya tek bir göç olayı’ almadı; daha ziyade, kulağa barışçıl gelen bir ‘homojenleşme’ vardı. Profesör Armit, “İçinde dağılmış şiddet olayları olabilir, ancak bu kesinlikle bir olaydan çok bir süreçtir” dedi.
‘Ayrıca, şiddetli bir istila senaryosunda bekleyebileceğimiz gibi, gelen nüfusta erkeklere karşı herhangi bir önyargı görmüyoruz.’ diye ekledi.
‘İnsanlar en az birkaç yüzyıldan fazla bir süredir geliyor ve büyük olasılıkla yerel topluluklarla evleniyor olmalı.‘ Aynı süreç insanları ters yöne götürmüş olabilir, ancak bunu göstermek için henüz Fransa’nın ilgili bölgelerinden örneklere sahip değiliz. Aslında büyük olasılıkla gördüğümüz şey, Kanalın her iki tarafındaki popülasyonların homojenleşmesidir.’
Yeni DNA kanıtı, Bronz Çağı boyunca Britanya’da Kelt dillerinin ortaya çıktığı iddiasını da önemli ölçüde güçlendiriyor. Kelt dillerinin geleneksel olarak Orta Avrupa’da ortaya çıktığı ve Britanya Adaları da dahil olmak üzere kıtanın geniş bölgelerine yayıldığı ve çoğu bölgede yavaş yavaş Cermen, Romance veya Slav dillerinin yerini aldığı düşünülmektedir.
İlginç bir şekilde çalışma, daha önce Kelt dillerinin yayıldığı dönem olarak düşünülen sonraki Demir Çağı sırasında insanların İngiltere’ye büyük ölçekli göçlerine dair çok az kanıt gösteriyor. Profesör David Reich, “Bu bulgular, Kelt dillerinin Britanya’daki kökeni sorununu çözmüyor” dedi. “Ancak, makul herhangi bir bilim insanının, bu bulgulara dayanarak ne olduğuna dair en iyi tahminlerini ayarlaması gerekir.
“Sonuçlarımız, Kelt dillerinin Demir Çağı’ndan Britanya’ya yayılmasına -popüler olan “Doğu’dan Kelt” hipotezine- karşı çıkıyor ve “Merkezden Kelt” olarak adlandırılan nadiren tartışılan bir senaryo olan Geç Tunç Çağı’nın Fransa’dan gelme olasılığını artırıyor.’
Araştırmacılar, antik kalıntıların analizinin bir parçası olarak, İngiltere’de inek sütünü sindirme yeteneğinin MÖ 1200’den 200’e, Orta Avrupa’dan yaklaşık bin yıl önce önemli ölçüde arttığını buldular. Britanya’daki Bronz Çağı popülasyonlarında laktaz kalıcılığı (yetişkinlerin sütteki laktozu sindirme yeteneği) için alel (bir genin varyant formu) sıklığında büyük bir artış buldular.
Artan süt toleransı, bu genetik adaptasyonu taşıyan insanların çocukları arasında daha yüksek hayatta kalma oranlarının ilkinde büyük bir avantaj sağlayabilirdi. Analiz edilen kişilerden biri olan ve Amesbury Archer diye adlandırdıkları biri, MÖ 2300 yıllarında Stonehenge’den çok uzak olmayan Wiltshire, Amesbury’de gömüldü.
Çocukluğunda oluşan dişlerinin mine tabakalarındaki oksijen izotoplarının 2013 yılındaki bir analizi, onun Orta Avrupa’daki Alpler’den geldiğini ileri sürdü. Archer’ın genomu, Britanya’daki bireylerin “erken Avrupalı çiftçi” (EEF) olarak adlandırdıkları kökene sahip olduğu Neolitik dönemin (MÖ 3950–2450) sonundan kalmadır.
Araştırmacılar, Fransa’ya çok yakın olan Kent’ten birkaç kişide bulunan olağanüstü yüksek oranda EEF(Erken Avrupalı Çiftçiler) soyunu buldular. Bu, çalışmanın akran incelemesine katılan Profesör Bradley’e göre, Geç Tunç Çağı boyunca ticaret ve trafiği yoğun olan dar Dover Boğazı boyunca göçün yaşandığı görünüyor.
Derleyen: Feyza ÇETİNKOL
Dünyanın İlk Dev Sürüngenine Ait 246 Milyon Yıllık Bir Fosil Bulundu
/3000 Yıllık DNA Analizine Göre, İngiltere Nüfusunun Yarısının Atası İngiliz Değil/