Ortaçağ’da İşçi Sınıfının Yarısının El Kemikleri Kırıktı- Analizler Sosyal Adaletsizliği Gün Yüzüne Çıkardı
Yeni bir araştırmaya göre, Ortaçağ İngiltere’sindeki işçi sınıfı insanları, ciddi fiziksel zarar görme olasılıklarının çok daha yüksek olduğu zor hayatlar yaşadılar.
10. ve 14. yüzyıllar arasında sosyal statünün en alt basamağındaki insanların neredeyse yarısının (yüzde 44’ünün) öldüklerinde bir tür kırık kemiğe maruz kaldığını tespit etti.
Kırıklar genel olarak erkeklerde (yüzde 40) kadınlardan (yüzde 26) daha yaygındı.
Ortaçağ döneminde Britanya’da acımasız işler, yaygın hastalıklar ve hıfzıssıhha eksikliği nedeniyle yaşam beklentisi, bugünkünden çok daha kısaydı. Doğumdan sonra ortalama yaşam beklentisi 31 yıldı, bugün neredeyse 80’dir.
Cambridge Üniversitesi araştırmacıları, cemaat, manastır ve hastane mezarlığı olmak üzere şehrin üç yerinde gömülü olan 314 kişinin kalıntılarını inceledi.
Cemaat mezarlığı sıradan insanlar içindi; hastane, engelli veya sakat insanları gömdü ve bu nedenle çok korunaklı yaşam sürdüler ve manastır mezarlığı, kuruma para sağlayan toplumun seçkinlerinin din adamlarıyla birlikte gömüldüğü yerdi.
Hastane; hastalık, akıl hastalığı veya yaş nedeniyle muhtemelen çalışamayanlara ev sahipliği yapıyordu.
Her bireyin iskelet kalıntıları dikkatlice analiz edildi ve araştırmacılar, yaşamın zorluğunun bir göstergesi olan ‘iskelet travması’ belirtilerine dikkat ettiler.
Her birinin ne tür bir yaralanma olduğunu ve olayın sebebini belirlemek için röntgen görüntüleri kullanıldı.
Dr Jenna Dittmar, “Cambridge gibi bir kasabanın çeşitli yerlerinde gömülü olan kalıntıların iskelet travmasını karşılaştırarak, ortaçağ toplumunun farklı alanlarında yaşanan günlük yaşamın tehlikelerini ölçebiliriz ” dedi.
“Sıradan çalışan insanların, rahiplere ve onların hayırseverlerine veya daha korunaklı hastanede yatanlara kıyasla daha yüksek bir yaralanma riski taşıdığını görebiliriz” dedi.
Bunlar günlerini uzun saatler boyunca ağır el işçiliği yaparak geçiren insanlardı.
Kasabada insanlar taş işçiliği ve demircilik gibi zanaatlarda veya genel işçi olarak çalıştı.
“Kasabanın dışında, pek çok kişi şafak vaktinden gün batımına kadar tarlalarda kemik kırma işleri yaparak veya çiftlik hayvanlarıyla ilgilenerek hayat geçirdi.”
Bununla birlikte, yaralanma olasılığı en yüksek olanlar en yoksul iken, Ortaçağ İngiltere’si sayısız tehlikeyle herkes için korkulur bir yerdi.
Bu tehlikeli varoluşun bir sonucu, varlıklı ve güçlü olanların bile bazen korkunç yaralar almasıydı.
Aslında çalışmada bildirilen en kötü kırıklar, her iki uyluk kemiği ikiye bölünmüş bir keşişte görüldü.
Bu yaralanma, günümüzde doktorlar tarafından sık sık bir yayaya çarpma ve kaçma sırasında görülür, ancak otomobiller, kurbanın ölümcül olabilecek yaralarını aldıktan birkaç yüzyıl sonrasına kadar icat edilmemişti.
Dr Dittmar, “Keşiş iki uyluk kemiğinin yarısında tam kırıklara sahipti,” dedi.
“Her iki kemiğin de bu şekilde kırılmasına neden olan şey travmatik olmalı ve muhtemelen ölüm nedeniydi.”
En iyi tahminimiz bir araba kazası. Belki bir at korktu ve at arabası ona çarptı.
Başka bir keşişin alt kollarında savunma yaralanmalarıyla tutarlı olan kırıkların yanı sıra, kişinin ölümüne neden olabilecek şiddetli bir yakın dövüşe işaret eden kafatasında hasar vardı.
Alt sınıflardan bir kadın, fiziksel aile içi şiddete maruz kalan bir hayatın izlerini taşıyordu.
Çok fazla kırığı vardı ve hepsi ölmeden önce iyileşmişti. Dr Dittmar, birkaç kaburgasının yanı sıra birden fazla omuru, çenesi ve ayağı kırılmıştı ‘dedi.
Örneğin, tüm bu yaralanmaların düşme sonucu meydana gelmesi çok nadirdir. Bugün, kadınlarda görülen kırık çenelerin büyük çoğunluğunun nedeni erkek şiddeti.
Dr Dittmar, “Sıradan insanların olduğu cemaat mezarlığına gömülenler kasabanın en fakirleri arasındaydı ve tesadüfi yaralanmalara daha açık bir şekilde maruz kalıyordu” dedi.
O zamanlar mezarlık, kentin kırsal kesimle buluştuğu bir bölgedeydi. Kasabada erkekler, atların veya öküzlerin çektiği ağır sabanlarla veya çıkıntılı taş bloklar ve ahşap kirişlerle tarlalarda çalışmış olabilirler.
Cemaat mezarlığındaki kadınların çoğu muhtemelen çiftlik hayvanlarına bakmak ve ev işlerinin yanı sıra hasada yardım etmek gibi zorlu fiziksel işler yaptı.
Bu eşitsizliğin Ortaçağ İngiltere’si sakinlerinin kemiklerine kaydedildiğini görebiliriz. Bununla birlikte, sosyal yelpazede ciddi travma yaygındı. Hayat dipte en zordu; ama hayat her yerde zordu.
Derleyen: Feyza ÇETİNKOL
Kaynak: dailymail
/Ortaçağ’da İşçi Sınıfının Yarısının El Kemikleri Kırıktı- Analizler Sosyal Adaletsizliği Gün Yüzüne Çıkardı/